Hoera, alweer een maandje dichter bij je allereerste échte verjaardag!
Wat kijk ik er naar uit!
Afgelopen maand was héél vermoeiend. RSV kwam ons huis(houden) binnen en nam alles over. De nachten werden veelvuldig onderbroken door zware hoestaanvallen, de dagen waren verstoord door moeilijke ademhaling, liters snot, hijgen, piepen en fluiten. Niet fijn dus.
Eén avond belanden we zelfs op de spoed, na een bezoekje aan de dokter van wacht. Het zat duidelijk niet goed, je zuurstofgehalte was verlaagd en je piepte as hell. Je trok enorm op je buikje en ademhalen koste enorm veel moeite. Super zielig om zien en vooral om horen. Na twee uren bij je te zitten had ik zelf pijn aan mijn longen, gewoon van het geluid dat jij produceerde. Op de spoed kwamen we terecht bij onze eigen pediater, dus dat viel alvast goed mee. Je reageerde nog goed op de aersosol dus we mochten gelukkig snel weer naar huis. Mét aerosol en het voorschrift om die om de vier uur toe te passen. Ook snachts.
Vermoeiende dagen, ik zei het al.
Ondertussen ben je al een pak beter al blijf je met een vettig hoestje zitten. Ik vermoed dat hiermee het startschot gegeven is en we weer vertrokken zijn voor een vijftal maanden.
Op gebied van skills blijf je je concentreren op het leven als staande persoon. Je trekt je recht aan alles wat maar kan. Je stapt ook al voorzichtig zijwaarts de zetel af op zoek naar je favoriete speeltje. Daaronder verstaan we vooral poes Frank, die vaak op de rand van de zetel een dutje doet. De liefde is helaas nog niet helemaal wederzijds, maar we werken er aan.
Je brabbelt en babbelt er op los. Je eerste “echte” woord is trouwens Bumba…het zielige lot van een tweede kindje, i guess? Ik dacht eerst nog dat het toevallig was, gewoon brabbeltaal, tot je het plots héél enthousiast riep toen die gekke clown op het scherm verscheen. Jools keek me met verstomming aan. Zelfs zij had door dat dit dus écht een nieuwe skill van je is. Verder op je repertoire thé usual words: dada, papa, mama….een keer dacht ik dat je Jools zei, maar dat zal wel toevallig geweest zijn.
In je mondje ontdekte ik vandaag al weer een nieuwe tand, wat het aantal op 8 brengt: vier vanboven en vier beneden. Eerlijk verdiend dus.
Je speelt elke maand meer en meer samen met je zus. Jullie favoriete spelletje is op en neer springen op de zetel of samen stoeien en rollebollen. Helaas voor jou heeft Jools er ook een nieuwe skill bij: ze doet niet liever dan jou lichtjes opheffen en er dan voor te zorgen dat je op je poep gaat zitten in plaats van recht te staan. Je haat het en brult dan ook het hele huis bij elkaar. No one messes with you!
Je houdt van je popje, van kiekeboo spelletjes en balletjes in alle formaten. Vooral die die lawaai maken of die je in je activity center kan duwen. The joy! Vandaag merkte ik trouwens voor het eerst dat je écht zelf een spelletje speelde. We zaten in de auto en plots begon Jools te schaterlachen. Ik keek en zag iets super schattigs. Jij had je popje met twee handjes stevig vast. Je hield het popje voor je gezichtje om je te verstoppen en trok het dan telkens weer weg! Ondertussen met grote blinkende ogen naar je zus aan het kijken. Je eigenste kiekeboe spelletje zeg! Zo cool om zien!!
Toen Jools tien maand oud was, was ik alweer zwanger van jou. Een vreemd gevoel eigenlijk op een dag als vandaag. Ik ben nog altijd super blij dat jij, met zo’n kleine kans, jezelf zo snel al aankondigde. Nooit verwacht, nooit geloofd, dat wij zo veel sjance zouden kunnen hebben. Net als vroeger droom ik nog altijd van een gezin met drie kinderen, maar één ding is duidelijk: het zal toch niet voor direct zijn. Twee is even meer dan genoeg. Ik mag er dan ook niet aan denken dat ik nu alweer kotsend boven de pot zou hangen 😉 Laat mij/ons nog maar even genieten van jullie. Onze twee levendige, ondeugende, schattige, stoere, lieve, kleine, grote en bovenal gezonde dochters.
Dikke kus,
je mams!
 |
| Ellis en meter Stefanie! |