9 maand Ellis!

Lieve, vrolijke Ellis,

Gisteren was jij er alweer 9 maand zeg! Een clichématig erg belangrijke vermaanddag natuurlijk. Even lang eruit als erin en zo van die dingen.

Jij beloonde jezelf prompt met een nieuwe skill en trekt je nu echt zelf recht. Aan de zetel bijvoorbeeld. Om dan super stoer en grappig recht te staan en met één hand vast te houden. Je schuifelt ook voorzichtig wat van links naar rechts. Een volgende mijlpaal, stappen,  komt voorzichtig in zicht.

Deze maand begon iets minder leuk op gezondheidsvlak. Je was ziek, had koorts en je was heel zielig. Een virale infectie, een keelontsteking en één of andere kinderziekte. Dit allemaal samen mét 4 nieuwe tandjes. Een combinatie die er voor zorgde dat je vooral veel wou slapen en er heel zielig bijlag. Gelukkig kon je uitzieken bij oma én bij de lieve thuisoppasser van de CM.

Na de zieke dagen was er precies iets veranderd. Je bent nu nog blijer en vooral enthousiaster dan ooit tevoren. Als je ons nu ziet aankomen in de crèche of als wij thuis binnenkomen storm je echt op ons af. Je speelt meer en meer samen met Jools. Jullie favoriete spel is dat waar zij “Kom Ellis, kom” roept en jij en zij achter elkaar lopen/kruipen en elkaar proberen te pakken. Ambiance in de keet.

Je toont ook steeds meer je eigen karaktertje: altijd happy en content, tenzij iemand iets van jou afpakt. Dan zet je je keel open en brul je alles bij elkaar. Zo ook als je valt of iemand per ongeluk tegen je stoot: groot alarm! Een echte drama queen ben je dan. Een groot contrast met Jools die bij valpartijen amper weent.

Je houdt van popjes, speelgoed dat veel lawaai maakt en kiekeboe spelletjes. Je zit geen seconde meer stil, kruipt van hier naar daar en ontdekt alles wat te ontdekken valt. Net als je zus ben je ontzettend gefascineerd door het katten drinkbakje en helaas heb je ook de groene vingers van je overgrootvader geërfd: je zit constant te woelen in de bloempot (van die ene plant die we in huis hebben). Als ik zie dat je er weer naar toe kruipt en “Ellis neen!” roep, kruip je snel snel verder alsof je wil zeggen: die plantenbak? Ik?? Nee, nee, ik ging gewoon naar de keuken hoor” Om dan een nano seconde later toch weer naar de aarde te graaien. En aangezien jij nummer twee bent, kunnen we je helaas niet constant in t oog houden. Mijn excuses dus: you have eaten potgrond, en ja ook al wel’s een kattenbrokje. We konden er echt niet aan doen. We leggen het later wel uit aan de psycholoog als het moet….

Deze week kreeg je er ook een (denk ik?) achternichtje bij. Mijn nicht beviel van Olivia. Een ieniemie super mooi en schattig meisje. Een perfecte baby van gemiddeld formaat. Ik schrok mij echter een hoedje. Het deed mij weer beseffen wat een klepper jij eigenlijk bent en vooral ook al was bij de geboorte. In de komende week (of weken) komt er dan nog een achternichtje bij, dus dat beloofd voor de familiefeesten: maar liefst zes meisjes bij elkaar!

Ik moet er vandoor lieve Ellis. Je zit, as we speak, weer in de aarde te graven én je zus en papa zijn aan het opstaan hoor ik.

Doe zo verder. We all love you to bits. Je bent super cool en een plezier om in huis te hebben. Mocht ik in lotto termen spreken (of in “tv reeksen op EEN), je bent onze RANG 1, hét superlotje. Een zalig kind, mijn zalige dochter.

Dikke kus,
je mams