Een dagje te laat. Vergeef mij, vergeef mij.
Maar het zijn drukke tijden lieve Ellis. Jouw komst heeft het leven heel wat drukker gemaakt. De dagen razen in sneltempo voorbij.
Jij perfectioneerde je kruiptechnieken en behoort nu tot de zeer mobiele babygroep. Net als je zus ben je er nogal rap bij als het gaat om motorische ontwikkeling. Van liggen naar zit kan je bijvoorbeeld ook al lang en héél vlot. We moeten in de auto zelfs al overschakelen naar een grotere autostoel omdat je met je hoofd al bijna over de rand komt. How crazy is that? In de creche neigt de weegschaal naar net geen tien kilo. Je bent echt een klepper van jewelste en je brabbelt er al lustig op los. Ik ben al super benieuwd wat je eerste woordje zal zijn. Ik gok op “Jools”.
Ik merk dat het bij jou veel moeilijker is om elke maand iets te vertellen. Gewoon omdat alles met jou zo gemakkelijk en vanzelfsprekend gaat. Sprongetjes? Lastige momenten? Daar heb jij precies nog nooit van gehoord. Het enige rare wat je hebt is dat je soms eens een keertje begint te huilen tijdens het eten geven. We weten dan niet wat je wil: Meer eten? Sneller eten? Stoppen met eten? Tis een mysterie. Meestal stoppen we dan en zodra je een tuut krijgt, is het voorbij.
Ook wat slapen betreft ben je nog steeds een droomkind. We leggen je ‘s avonds in bed. Je valt meteen als een blok in slaap en laat pas van je horen rond een uur of zeven. Je brabbelt dan wat en na een paar minuten val je weer in slaap voor nog een extra uurtje. Niet te geloven zeg! Je zus houdt ons daar en tegen nog regelmatig wakker s nachts dus ik ben zéér dankbaar voor jouw rustige nachten.
Super schattig die twee samen!!!