Jools: 2 jaar en 3 maand

Lieve Jools,

Het 9u47 en jij ligt nog lekker te slapen. Tis nogal een vermoeiende maand geweest zeg.
Je vader moest redelijk constant werken en jij had het niet makkelijk de laatste weken.

Komt het door de veranderingen in de creche? (Maar liefst zes kindjes van jouw groep vertrokken op hetzelfde moment naar school, waardoor jij plots met Daan één van de oudsten bent)

Komt het door Ellis die plots zo veel meer plaats gaat innemen nu ze kan kruipen? Nu ze zo veel interesse in jouw poppen en speelgoed toont?

Of miste je gewoon je papa?

Ik heb er geen idee van, maar het waren alleszins super vermoeiende weken. Je huilde vaker, was super aanhankelijk en had verschrikkelijk veel last van nachtmerries. Op sommige nachten tot 6 keer toe, vaak, meestal één tot twee keer per nacht (de eerste “aanval” rond een uur of 21u of 23u niet meegerekend) Een mens zou van minder moe worden. Maar geen nood, we zoeken uit wat het is én hoe we deze nachtelijke interventies tot een minimum kunnen herleiden zodat we binnenkort allemaal weer wat beter uitgerust zijn.

Je kan ondertussen echt super goed praten (en zingen!) al blijf je vaak super verlegen. Je kan nog altijd niet goed tegen veranderingen en weet graag hoe en wat er gaat gebeuren. Als je mensen niet kent, kan je heel hard dichtklappen, maar thuis en bij oma en opa ben je helemaal je heerlijke zelf. Eens mensen je vertrouwen gewonnen hebben, staan ze ook op de ok-lijst. Yoke, de babysit bijvoorbeeld kwam, zag en overwon! Op een mum van tijd liep je met haar te spelen, stoeien en haar naam de brullen. Yoke! Yoke! Yoke! Je bent helemaal gek van haar (wat dan ook weer een positieve invloed heeft op ons sociale leven)

De afgelopen maand mogen we ook noteren als de maand waarin je zelf aan je zindelijkheidstraining bent gestart. Plots wou je dagelijks op het potje én volgde er ook steeds een boodschap in. Zelfs de grote WC is geen onbekend terrein meer. Na de potjesactie mag je een sticker plakken op een groot blad papier en dat lijkt voor jou dé allergrootste beloning. Je blinkt gewoon van trots! Wat kan het leven toch simpel zijn 🙂

Het blad hangt ondertussen al propvol, zéker nu we van prinsessenstickers naar auto stickers zijn overgegaan.
Over auto’s gesproken: ook op dat vlak heb je me deze maand een eerste keer bezorgd. Toen we donderdag naar het werk reden en alweer in een veel te lange file stonden, begon jij plots te brullen. “Pijn gedaan”, “Pijn gedaaaaaaahaaaan”. Plots een indringende geur die mijn neus bereikte. “Huh?!” en ja hoor: jij had, voor de tweede keer nog maar in je leven, overgegeven. Daar, in de auto, op de E40, in de file. De hele auto, autostoel én jijzelf (en het dekentje, pipi langkous en ander speelgoed) hingen VOL. Een hele uitdaging was het. Want wat moest ik doen? We waren er bijna, maar ook nog niet helemaal? Stoppen? Doorrijden? En wat als we aan de creche waren? Meestal is er geen plaats voor de deur van de creche en dan moeten we parkeren op de VRT parking om vervolgens de brede straat over te steken. Maar hoe zou ik dat doen met een maxi cosi met een bijna tien kilo wegende Ellis én jij, gehuld in een onaantrekkelijke brei…. Ik zeg het, zelfs na 2 jaar en 3 maanden ontdekken we nog nieuwe avonturen samen. Wegen die we nog niet bewandeld hadden en problemen die we nooit eerder moesten oplossen.
Bedankt dus Jools. Voor nooit een saai moment. Life with you rocks. In goede en kwade dagen 😉
Dikke kus,
je mams

1 comment

Leave a comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *