4 maand Ellis!

Wauw! 4 maanden alweer zeg!

Ik weet niet goed waar beginnen. Soms heb ik zelfs het gevoel dat er niet zo héél veel te zeggen valt. En hoe raar dat ook klinkt, ik bedoel het héél positief! Want écht, Ellis, jij bent zo lief en vrolijk en makkelijk. Ik kan mij niet voorstellen dat er een baby is die nog gemakkelijker is dan jij. Je bent altijd vrolijk. PUNT. Je hebt ook zo, zonder enig aanpassingsprobleem je plaatsje ingenomen in ons gezinnetje en het leven gaat gewoon zijn gangetje. Maar dan wel met een vrolijke baby erbij.

Je bent er graag bij, je ligt graag op je speeltapijt, je kijkt héél graag naar je zus en zit graag zelf recht. Ben je moe, dan leggen we je neer en jij valt in slaap. Klaar. Heb je honger, dan geven we je een fles. Klaar.

En best of all zijn die nachten. Al durf ik het hier niet goed opschrijven, want je weet hoe het gaat hé, met baby’s en dingen publiek opschrijven. Maar kom, ik hoop dat je voor één keer een uitzondering maakt en gewoon voort doet zoals je bezig bent.

Je krijgt je laatste fles rond 20u a 21u en gaat dan ook bijna meteen slapen. We leggen je in je bedje alwaar jij binnen de vijf minuten in slaap valt. Om je verder niet meer te laten horen tot een uur of acht. Ok, héél soms moeten we er eens één keer uit tussen 5u en 6u30 om een tuutje te geven of een dekentje terug te leggen. That’s it….Ik kan het zelf niet geloven! Bij Jools duurde het tot 17 maand (!!) voor we er écht niet meer uit moesten snachts. Wat een verschil zeg!

Je huilt nog altijd amper. Af en toe eens als je krampen hebt of moe en honger tegelijk, maar ik kan écht niet zeggen dat je al ooit langer dan een paar minuten van je liet horen. Tis zo erover dat ik me soms schuldig voel naar anderen toe. Misschien krijgen wij hier zo’n brave baby’s ter compensatie van het 9 maanden mottig zijn? Want dat kan ik wel zeggen: we hebben nu dan wel een super brave, makkelijke baby, maar de 9 maanden die er aan vooraf gaan waren toch écht wel allesbehalve makkelijk te noemen. Maar kom, dat is je al lang vergeven en (een klein beetje) vergeten.

Activiteiten gewijs doe je nog altijd niet zo veel. Wél rol je al van rug naar buik en (soms) terug. Je zit op onze schoot graag recht (dus niet langer met je hoofdje tegen ons) en trekt je ook graag recht aan onze vingers. Je mobiel en speeltapijt vind je fascinerend.

Vandaag deden we een tweede groentenpap poging en het ging je al iets beter af. Denk dat je toch een paar lepeltjes binnen hebt, al snap je nog niet goed wat je met die pap moet aanvangen. Het meeste wordt dan ook vakkundig naar buiten geduwd ipv ingeslikt. Maar je komt er wel…we hebben nog tijd om te oefenen.

Lieve, vrolijke Ellis. Ik ben nog altijd héél blij dat jij er bij gekomen bent. En ik kijk al uit naar volgende maand en al je nieuwe skills die je tegen dan zal verworven hebben.

Dikke kus,
je mams!