Samsung Galaxy S

Gisteren kreeg ik plots een fancy pantsy GSM onder de neus geschoven. Mijn nieuwe fancy pantsy GSM, zo bleek.

Mijn eigen GSM had zijn beste dagen zo wat gehad. Zo schakelde hij zichzelf bijvoorbeeld uit als hij er even genoeg van had en da’s niet zo’n fijne eigenschap in een GSM. U kan zich de ergernissen al voorstellen als ge op een telefoontje zit te wachten. En ge u zit te ergeren omdat de persoon in kwestie maar niets laat weten. En dan ontdekken dat uwe GSM een uur geleden al besliste om een pauzeke in te lassen. En dan heb ik het nog niet eens over de ergernis van de andere, die ondertussen al vijf keer rechtstreeks op uwe voicemail geparkeerd werd. Afin: “Tired of the old shit, let the new shit begin”, aldus the magnificent Mister E.

Maar man, wat voel ik mij nu pas écht oud. Met zo’n GSM waar ik niets van snap. Omdat achter elk knopje 7899 opties zitten. De helft waarvan ik geen flauw idee heb wat ze betekenen. En omdat zo’n nieuwe GSM niet alleen een GSM is, maar ook internet en muziek (!) en foto’s (!!!!) en een GPS en waarschijnlijk, als ik écht lang zoek, is het ook wel een broodrooster ofzo. Zo’n GSM dus!

Als ik er dus even niet ben, ik ben aan het studeren. En oefenen.
En als u tegenwoordig rechtstreeks op mijn voicemail beland, dan heb ik waarschijnlijk iets verkeerd gedaan. Wat opnemen dat doe je niet meer met een groen knopje. Nee, dat doe je door naar rechts te schuiven…. Denk ik toch. En smsen dat gebeurd door swipen. Excuse moi je dus als ik rare dingen stuur.  ‘Twas vast niet de bedoeling!