Lieve Jools, 22 maanden staan er nu al op jouw teller.
De laatste maand heb je het even moeilijk gehad. Door de komst van je zus stond je wereld even op z’n kop.En hoewel je héél blij bent met haar komst, moest je soms toch even wennen. Geen onverdeelde aandacht meer van mij en papa. Je moest even weer je plaatsje zoeken, zo leek het. Het ging gepaard met huilbuien en vervelend gedrag. Ook in de creche lieten ze weten dat je soms, zonder reden, verschrikkelijk verdrietig was en dat enkel Tom (je favoriete verzorger) je op zo’n moment kon troosten. Ook thuis probeerden we alles tijens zo’n huilbui, maar we konden niet meer doen dan je laten uithuilen. Op andere momenten wist je met je frustratie geen blijf en begon je soms te slaan. Niet zo’n fijn gedrag dus.
We zorgden dat we je zo veel mogelijk posititeve aandacht gaven én ook af en toe alleen-tijd met ons. We gingen met ons drieën naar de zoo of jij en ik gingen eens naar de speetuin, zonder papa en Ellis. En dat deed je deugd. Na een drie kleine weken was je weer de oude. Gelukkig maar, want mijn hart brak om je zo droevig te zien.
Terwijl ik dit schrijf zit ik lekker buiten onder de Zuid-Franse zon. Twee weken lang hebben we hier een super mooie mansion ter onze beschikking. Mét zwembad én prachtig zicht op de bergen. Zalig gewoon!
Jij (en wij ook natuurlijk!) geniet met volle teugen van de zon, het buitenleven én de quality time! We spelen aan het zwembad, doen wandelingetjes en gooien met steentjes in de rivier. Meer moet dat niet zijn hier.
Je hebt ondertussen je plaatsje weer helemaal gevonden en kijkt nog steeds met nieuwsgierige ogen naar dat kleine zusje van je. Ze kan nog niet zoveel doen als jij wel zou willen, maar je bent (meestal) niet meer jaloers. Je snapt dat zij er bij hoort nu en dat we soms ook met haar bezig moeten zijn. Je geeft nog altijd graag kusjes en knuffels en zorgt ook liefdevol voor je eigen baby en Todd, je andere pop.
Je praat lekkerlijk elke dag meer en beter en breidt je woordenschat met meerdere woorden per dag uit. Super leuk om van dichtbij mee te maken. Je maakt korte zinnetjes en bent uiterst schattig en leergierig.
Je grootste interesses zijn: vogels en vliegtuigen. “Nog een vliegtuig!!” of “Vogeltjes!!! Zoooo mooi”. En daarnaast hou je ook enorm van stuntwerk. Geen flauwe meisjes spelletjes voor jou: je springt en valt en bots de hele dag door. Je staat constant vol blauwe plekken, bulten en blauwe ogen. Maar, je doet daar niet flauw over. Wat je wel graag doet, is je pijntjes (= blauwe plekke, muggebeten, schaafwonden….) dagelijks even aan te tonen: “pijn” zeg je dan, alsof je er ook een beetje trots op bent. Als ik zie wat voor acrobatentoeren jij uithaalt dan denk ik dat jij later, als je vier bent, héél blij zal zijn dat er bij ons in t stad een circusschool is. Ik zal alvast een plaatsje voor je reserveren daar.
Verder wil ik je nog even bedanken voor je uiterst aangename gedrag tijdens de heenreis hier.Ik zag er namelijk ongelooflijk tegen op om meer dan 1000 km in de auto te kruipen met twee kleine kinders. Je kan het soms nogal uithangen namelijk in de auto. Not that i blame you, we vragen ook niet weinig van je, doordat je elke dag in de file meer naar Brussel moet en terug om naar de creche te gaan. Maar nu, de heenreis dus. We plukten je rond 23u uit je bed en meteen was je klaarwakker. Je merkte dat er iets aan de gang was en vond het razend spannend. Eerst keek je heel stil en met grote ogen de donkere nacht in. Net toen we dachten dat je wel weer in slaap zou vallen begon je broeder Jacob te zingen. Geen idee waar je dat leerde, want wij hebben het nooit met je gezongen. Toen je eindelijk toch in slaap viel, was het tijd voor onze eerste stop. Je werd meteen weer wakker en scandeerde vol spanning “We zijn er!, We zijn er!” Helaas was het maar een stop aan een tankstation. Maar jij was niet teleurgesteld, in tegendeel het leek wel of we kwamen aan in Disney World. “ohhhh!! Auto’s!!!!” riep je en “Kindjeuuuuussss” Je pret kon gewoon niet op. Ook hierna speelde je een tijdje super braaf met Todd en je olifant. Daarna viel je eindelijk in een diepe slaap en dat bleef zo tot een uur of acht. Toen moesten we stoppen om Ellis een flesje te geven. We maakten je wakker en deden een uitgebreidde stop voor ontbijt. Gelukkig was er ook een groot klimspeeltuig zodat jij je benen kon strekken. Op dat moment waren we nog maar drie uur verwijderd van de eindbestemming. Super chill dus! De laatste uren waren iets lastiger voor Ellis. Zij had er duidelijk genoeg van. Maar jij speelde braaf, lachte en keek je ogen uit. Een 15 uur onderweg en no drama at all. Ik had veel scenario’s in mijn hoofd, maar dit was er géén van. Bedankt dus, we appreciated it a lot!
En nu hoog tijd voor een duik in het zwembad, want straks ben jij weer wakker en gaan we naar de dierenboerderij hier een eindje verder op!
Zonnige kussen,
Je trotse, blije mams!