Bedankt, genetica.

Net als haar zus, moest Ellis een paar weken geleden haar bloed laten testen. Super zielig, want ze vonden maar geen adertje, maar ze deed het goed en weende niet al te lang.

Normaal zouden we drie maanden moeten wachten op het resultaat van het DNA onderzoek, maar zo net kreeg ik plots telefoon van het UZ. Met tijdelijke resultaten en een hoop nieuwe afspraken.

Ellis trok een ander lotje dan Jools. Zij heeft namelijk enkel de Hemoglobine D en niet de thalassemie. Op zich dus al iets beter dan Jools haar lotje, maar toch willen ze ook haar graag verder opvolgen. Er bestaat namelijk een kans dat ze bloedarmoede zou krijgen. Niets dramatisch, maar meer onder het motto: better to be safe than sorry. Ik blijf maar hopen dat er nooit onverwachte gevolgen bijkomen, maar voorlopig kunnen we niet meer doen dan alles goed opvolgen.