Historisch moment!

Weet je nog? Dat ik in December al schreef hoe Jools plots een extreme badfobie leek te hebben? Awel, daar zijn wij dus nog altijd mee bezig hier.

We probeerden alles: badje, douche, groot bad, badje op de grond zodat ze er zelf in en uit zou kunnen, veel speelgoed, weinig speelgoed, de lavabo, zelf wassen met een pot water en een washandje…Niets lukte. Afin, soms lukte iets één keer, maar daarna was het dan weer resoluut over.  Of soms waste ze zichzelf wel, maar da’s natuurlijk nooit voldoende, laat staan om haar haar te kunnen wassen.

En dan, na maanden proberen en sukkelen, belde ik ten einde raad naar Kind en Gezin. Voor hulp. Ik ken al meerdere mensen die dat deden (voor verschillende problemen) die daar toch redelijk mee geholpen waren. Er kwam iemand thuis, we hadden een lange babbel en hoewel ze het ook niet allemaal goed wist, hielp het mij toch om nieuwe inzichten en nieuwe moed te krijgen. We spraken een stappenplan af en hielden regelmatig contact.

We namen de druk van de ketel en noemen het nu niet meer “in bad gaan”, maar “met het water en de eendjes spelen”. Ik zet het bad nu in de veranda (tis daar snikheet op deze dagen) en ga er super relax mee om. Ik zet het bad neer en kleed Jools uit. En dan niets…Ik laat haar even doen en sowieso komt ze dan toch naar haar eendjes kijken. En dan zet ik mijn eigen voeten in het badje. En ik laat haar spelen. Als ze op haar gemak is, vraag ik of ze ook niet is met haar voetjes in het water wil. En zo gaan we steeds verder.

Ik ontdekte op deze manier waar ze exact bang voor is:
– haar poep in het water. Ze is blijkbaar bang om in het badje pipi of kaka te doen. Wat nochtans nooit gebeurd is. Wel één keer vlak voor ze in bad ging. Toen plaste ze op de grond en was daar inderdaad nogal niet goed van. En:
– water in haar gezichtje.

Dus nu zetten we haar potje naast haar badje. Niet dat ze al op het potje gaat, maar ze zit daar wel graag op. En als ze nu roept van “oh nee! pipi” terwijl ze in bad zit dan zeggen we rustig “ga maar op het potje zitten dan”. En dan doet ze dat. Ze zit er even en checkt of ze niet plast (neen dus) en gaat dan terug in het bad.

Haar haar wassen we nog altijd gewoon met een washandje (zo weinig mogelijk water in haar gezicht).

En hoezee! Eergisteren was het eindelijk zo ver: Jools ging zitten! In het water! Helemaal! Hoera!! En ze vond het nog leuk ook!

Bijna een half jaar hebben we er over gedaan, maar eindelijk durfde ze het weer. En plezier dat ze had! Ze wou er gewoon niet meer uit! En typisch Jools: ze ging meteen van het ene uiterste in het andere. Ze ging steeds rechtstaan om zich met een plof te laten vallen. Dat ze daarmee een kleine tsunami veroorzaakte, maakte het alleen maar leuker natuurlijk. Maar ik liet haar doen. Het bad staat in de veranda, dus het mag daar nat worden. Ik was allang blij dat ze weer genoot van haar bad momentje.

Hopelijk gaat ze dus zo verder en kunnen we het hoofdstuk badfobie nu eindelijk afsluiten. En hoewel we het heel vaak ook niet eens zijn met Kind & Gezin, hebben ze ons hier toch wel goed geholpen.