Maar jongens toch, wat ben ik CONTENT dat ik er weer vanaf ben! Niet alleen omdat ik een uiterst cool smurfke in de plaats kreeg, maar toch ook vooral voor het gevoel van hervonden energie.
Negen maand lang was ik eigenlijk mottig, mottiger, mottigst. Het begon met een ongeveer 23 weken durend kotsfestijn, dat daarna plaats maakte voor een bijna constante staat van mottig zijn: maagzuur, maagpijn, mottigheid, enzo…. Op t einde kwam er dan nog een resem pijntjes allerhande bij (rug, bekken, pijnscheuten in de buik….zodat ik me redelijk immobiel voelde…
Maar nu, nu al die misserie plaats gemaakt heeft voor het allerbraafste baby-tje ooit, voel ik mij compleet herboren. Energie dat ik heb! En goesting om de dingen aan te pakken! Jongens toch! Ik heb begot mijn ruiten gekuist vandaag….Voor wie mij kent, weet dat dat iets wil zeggen. Ik zal het, met schaamrood op de wangen, zelfs publiekelijk toegeven: dat is zowaar de ALLEReerste keer dat ik dat doe sinds wij hier nieuwe ramen hebben….En ja, die plaatsing dateert al van meer dan een jaar geleden ongeveer….Het was dus nodig.
Ik ben uiteraard super blij dat we ondanks de PCO en alle misserie die er bij kwam kijken zo vlot twee keer zwanger zijn mogen worden, maar écht fijn vond ik die periode toch niet. Toen ik gisteren een zwangere vrouw zag, kon ik mij zelfs al niet meer voorstellen dat ik vorige week ook nog zo rondliep.