19 Maanden Jools

19 maand ben je vandaag lieve Jools. En het beloofd een belangrijke maand te worden in jouw jonge leventje.

Je 19de levensmaand zal namelijk een maand zijn die alles voor altijd zal veranderen. Deze maand word jij (hopelijk toch) grote zus. Een evenement met ongetwijfeld grootste impact, maar vooral ook met een niet in te schatten impact: hoe zal jij reageren, hoe zal je je voelen….het blijven spannende vraagtekens. De laatste week lijkt het wel alsof je echt wel doorhebt dat er iets in de lucht hangt. Je bent aanhankelijker (aan mij voor de verandering), liever precies ook en praat héél veel over “baby, baby”…

Maar we lopen voor op de feiten, want waar het hier vooral over hoort te gaan is de afgelopen maand natuurlijk. Alweer een heel fijne maand, waarin je ons blijft verbazen met bijna dagelijkse veranderingen en skills improvements. Sinds een dag of twee zeg je niet alleen woorden, maar zelfs heuse zinnen. Nog niet helemaal correct, maar toch duidelijk verstaanbaar. Voorlopig zijn het vooral variaties op dezelfde zin “daar is…..mama, papa, auto, poes, baby” Of de eerste keer was eergisteren in de auto. Je zat druk te wijzen in je Bumba boekje en ik vroeg:”wijs je naar een auto?” Waarop jij heel stoer antwoordde: “NEEEEEEN!! Ta ti te totto” Dat is een auto dus….ondertussen druk wijzend naar de auto’s op straat.

We beginnen ook voorzichtig kennis te maken met de peuterpuberteit, of de terrible two’s. Terrible is het voorlopig zeker nog niet (af en toe is het eerder grappig, maar dat proberen we natuurlijk niet te tonen). Je weet wat je wilt, en je wilt het wanneer jij het wil. Voorlopig niets dat we niet kunnen tegengaan met consequent zijn en bij de volgende “aanstelleritis” een beetje negeren en afleiden.

Zo besloot je een tijdje geleden dat je nu oud genoeg bent om zelf de kast te openen en er een koekje uit te halen (ik denk het niet). Of als je een boterham met choco voor je hebt liggen, ontwikkel je plots een obsessie voor “Ka!!”, kaas dus. Gelukkig komt samen met jouw uitbreidende woordenschat ook het besef van woorden als “eerst dit, dan dat” en “straks”. Want geen haar op mijn hoofd dat er dan aan denkt om jouw choco boterham zomaar te vervangen door een kaas boterham. We willen ook geen verwend nest kweken natuurlijk. En dus onderhandelen we: eerst jouw boterham opeten, dan nog eentje met kaas. Na een klein huilbuitje aanvaarde je het aanbod en zo zaten we een paar minuten later samen aan de boterham met kaas. Gezellig 🙂

Deze maand gingen we ook nog’ naar t UZ voor alweer een bloedafname. Deze keer had ik me goed voorbereid, zodat we nu ook eens eindelijk wat meer antwoorden zouden krijgen. Want meestal gaat zo’n consultatie zo snel dat ik al buiten sta alvorens ik besef dat we weer niet écht weten wat de resultaten van de vorige keer precies waren. Deze keer vroegen we door en nu weten we dus eindelijk iets meer, want zo legden ze ons uit: Bij kinderen spreken ze van een probleem in de hemoglobine als die een waarde heeft van minder dan 12. Vanaf een waarde van 8 zijn bloedtransfusies nodig en jij zit momenteel op een waarde van 10. Er netjes tussen in dus. En daarom volgen ze je dus graag verder op. Er is niets wat hen doet verwachten dat jouw waarde nog zou dalen (al kan dat altijd door bepaalde ziektes….), maar “omdat er maar een handvol mensen in de wereld zijn die deze specifieke bloedafwijking hebben, volgen ze het toch maar liever op”.

Zo lang jij er (schijnbaar toch) geen last van ondervind ben ik alvast héél opgelucht. Al hoop ik dat de controles vanaf nu iets minder frequent zullen worden, want één ding was heel duidelijk: you do not like the needle! Je brulde het hélé ziekenhuis bij elkaar op een toonhoogte die alleen jij kan bereiken denk ik. Alle kindjes die op het wachtbankje zaten bij de bloedafnames trokken lijkbleek weg, keken met open mond en ééntje nam zelfs in stilte haar mama’s hand vast terwijl er plots drie dikke tranen over haar wangen rolden. Auch, heartbreaking zeg. Al die kinderen getraumatiseerd terwijl wij met jou zo snel mogelijk naar buiten liepen.

Je voornaamste hobby’s zijn ondertussen: boekjes lezen, dingen aanwijzen en nazeggen en je fantasie de vrije loop laten (met als favoriet: spelen met je serviesje). Daarnaast blijf je een grote hulp in ons huishouden: je angst voor de stofzuiger is verdwenen en vanaf nu stofzuigen we dus samen. Ook poetsen blijf je geweldig vinden, alsook helpen bij klusjes (verbouwingswerkjes, de was, het afwasmachine, schoenen halen….)

Super schattig om zien is ook je groeiende liefde voor je olifantje. Je kan nergens zonder hem heen en soms betrap ik je er op dat je hem zit te bekijken en plots een dikke knuffel en kus geeft. How cute is that?!!! Ook in de auto zorgt hij voor uren vertier.

Een ander staaltje uberschattigheid is ook je nieuwste hobby: verstoppertje spelen. We zitten dan bijvoorbeeld in de living en plots loop jij naar de keuken of de gang. Vervolgens wordt het heel erg stil en dan weten we dat het weer zo ver is. Als we dan naar de keuken lopen, sta je altijd op exact dezelfde plaats. Zodra je ziet dat wij er aan komen, leg je je handjes voor je ogen en gier je het uit van het lachen. Wij doen dan natuurlijk alsof we je niet zien en vragen ons luidop af “waar Jools toch is?!” Tot grote hilariteit van jezelf.

Je bent en blijft een plezier om in huis te hebben lieve Jools van mij. Ik zie je nog steeds elke maand liever en liever. You brighten up our days en ik hoop op een vlotte overgang van ons gezin van drie naar vier! De baby heeft alvast een mooi kadootje voor je gekocht 😉

Super dikke kus,
je mams