15 maand

Lieve, lieve Jools,

15 maand ben je alweer. Het blijft snel gaan, zeker met baby 2 op komst.

Sinds deze week ben je écht geen baby meer. In de creche ging je over van de babygroep, naar de peutergroep. Een grote stap dus: nieuwe ruimte, nieuwe kindjes, nieuwe begeleiders….en vooral: van de grootste van de groep ben je nu plots weer de kleinste. De eerste wen-momentjes gingen geweldig: je trok je plan….Nieuwsgierig als je bent, checkte je alles uit. Maar dan gisteren: je eerste echte dag bij groep 2 en auw mijn moederhart. Zodra je merkte dat het die deur was die we binnen gingen, panikeerde je: je greep me stevig vast en keek met de aller-droevigste-sad-puppy-eyes ever naar me. “Laat mij niet los” leek je in mijn oren te fluisteren. En toen kwamen de tranen.  Hartverscheurend. Zeker in combinatie met de verschrikte ogen én de uitgestrekte armpjes naar mij….Auw, auw, auw!  Ik ben maar snel weggegaan en pinkte een traantje weg achter het hoekje. Dat werd er niet beter op toen ik nog even naar de babygroep ging om daar nog een afscheidskadootje te geven…Ook je begeleidster daar hield het namelijk niet droog. Je zal er gemist worden, flinke, brave Jools.

Maar ook in het gewone leven zien we steeds meer een klein, zelfstandig meisje lopen. Je bent écht nog nooit zo tof en lief geweest als de afgelopen maand. Je ben zelfstandiger, stapt super vlot, communiceert meer dan ooit, je knuffelt en geeft kusjes en zwaait me ‘s morgens vrolijk uit als ik naar het werk vertrek zonder jou. Nog steeds ben je super makkelijk en grappig en helaas ook: veel ziek. De zomer is weg, de zwakke longen terug.

Je haren groeien, je ben schattiger dan ooit. Hoe vaak ik ‘s avonds niet kan verzuchten hoe’n zalig kind je toch bent! Als ik je nu een avond niet zie (door de naailes bijvoorbeeld), dan mis ik je, of ik vind het echt spijtig dat ik je die avond niet kan zien en niet kan meemaken wat je zoal uitspookt.

Ja kan heel duidelijk maken wat je wel en niet wil, of je wil gaan slapen of nog net even niet, of je honger hebt of wil spelen… Je slaapt ook eindelijk héél wat beter. Veel nachten slaap je lekker door en wat nog het beste van al is: je slaapt lang! Meestal minstens tot 8u30, maar meestal echt tot 9u of zelfs 10u (en dan nog maken we je wakker) Hier kunnen we echt wel aan gewoon worden!

Je stapt nu zelf naar de auto en naar de creche, je kan heel goed de trap op en drinkt zelf je flesjes leeg…allemaal dingen die heel handig zullen zijn eens baby 2 er is. Je houdt van schoenen en laat die ook makkelijk aan doen. Je ontdekt nu volop je speelgoed én je fantasie. Een van je lievelingsspelletjes is dan ook doen alsof je ons iets geeft, waarna wij het in ontvangst moeten nemen en verwonderd “ohhhh!!” zeggen. Hilarisch vind je dat.

Je kan goed op je zelf spelen en hebt enorm veel doorzettingsvermogen. Als je iets nieuws ontdekt of wil leren dan oefenen je het 100 keer na elkaar, net tot wanneer je het onder de knie hebt.

De poezen zijn nog steeds je beste vrienden en hun voedingstijd is een hoogtepunt van je dag. Je hebt ontdekt dat je hen op dat moment namelijk ongestoord uitgebreid kan aaien. Als er al eens een korreltje naast hun bakje valt, raap jij het op en leg je het terug in het bakje.

Zelf kan je al vlot met een lepeltje eten. Al speel je soms ook wel vals en leg je het eten met je handen op het lepeltje om het dan op te eten. Ook daar ben je héél ordelijk (van wie heb je dat toch?!): valt er iets naast je bord, dan raap je het meteen op en leg je het er terug in. Als je gedaan hebt met eten, vouw je je handen en armen open en zeg je “edaa” (gedaan). Daarna pak je je bord op, en je glas en geef je het aan ons. Wij moeten het dan wegzetten op de toog. Lekker makkelijk, toch, die communicatie!

Toch vind ik dat je nog niet echt veel échte woorden zegt. Je zegt mama (zowel tegen mij als tegen je papa, maar kom…) en poe (poes) en kin (kindje). Verder nog “edaa” (gedaan) en nee en ja, maar dat is het toch wel denk ik…

Met je baby broer of zus gaat het ook goed. Af en toe voelen we al beweging en zelfs je papa heeft hem/haar al even mogen voelen. Ik kijk er al naar uit om het meer en duidelijker te voelen én om jou wat meer voor te bereiden op wat zal komen. Ik kocht een leuk boekje waar ik binnenkort (anders duurt het nog wat te lang voor jou denk ik) met jou door zal bladeren.

Meer nog dan bij jou ben ik razend benieuwd naar deze baby. Ik kan mij niet voorstellen hoe een andere baby van ons er zal gaan uitzien. Ik wil weten hoe jij er op zal reageren en hoe verschillend en gelijkend hij of zij met jou zal zijn…. Volgende week staat er nog even een héél belangrijke echo op de planning (aangezien we uiteindelijk beslist hadden om de punctie niet te laten doorgaan). Duimen dus dat alles daar goed zal zijn!

Bedankt lieveling, lief konijn voor alle fijne momenten en zeker ook voor de betere nachten. We hadden ons écht geen toffere dochter kunnen dromen!

Je mams