Complimenten krijgen is altijd leuk. Zeker als het over uw dochter gaat.
Helaas krijg ik er tegenwoordig alleen maar stress van.
Hoe meer we te horen krijgen hoeveel geluk wij toch wel hebben met zo’n braaf, tof, vrolijk, gemakkelijk kind, hoe meer stress ik krijg.
Want was als die baby 2 helemaal anders zal zijn?
Wij vinden natuurlijk al héél lang dat we écht wel sjance hebben met Jools.
Dat ze toch écht wel amper huilt en altijd super happy is.
Dat ze super makkelijk is wat betreft eten, slapen, zelf spelen, bij de babysit blijven, naar de dokter gaan….
Dat ze, zelfs wanneer ze ziek is, amper klaagt of huilt of moeilijk doet.
Dat ze rap met alles weg is en redelijk zelfstandig al is voor haar leeftijd.
En nog zoveel meer.
Maar als zowel de creche, als de dokter, als K&G, als de babysit en weet ik veel wie nog, oprecht verrast complimenten begint te geven, dan word ik een beetje bang. Omdat ik dan denk dat het bij die volgende dus alleen maar moeilijk en zwaarder kan worden.
Dus hoe zat dat bij jullie? Leek jullie tweede baby op de eerste kwa karakter? Of totaal niet?
Ik kan me dat eigenlijk amper nog herinneren (foei!), maar ik dacht dat ze allemaal redelijk makkelijk waren. De eerste krijgt uiteraard alle aandacht, en misschien zet de tweede dan wat meer zijn keel open om zijn deel van de koek te krijgen? Al hoeft dat natuurlijk niet zo te zijn. Voorspellen kan je niet, dus maak je maar geen zorgen. Als het een beetje in de genen zit, wordt dat tweede beebje net zo’n schatje.
Weet je, een tweede (of derde of…) leert eigenlijk meteen van in het begin te wachten. Want soms lukt het gewoon niet om het meteen eten te geven of hem te pakken als hij weent. Die moeten meteen rekening houden met een oudere broer of zus. Dus op dat gebied is dat wel ok, hoor.
Er zouden niet zoveel mensen voor nen derde gaan, als nen tweede zo zou tegenvallen.
Elk kind is uniek, met zijn eigen charmes, en dat zal bij jou tweede ook zo zijn.
Die twijfels zijn normaal, ik denk dat elke mama dat wel heeft. Ga je een tweede even graag zien? Zo moeilijk in te beelden. Maar dat gaat gewoon vanzelf. Die moederliefde is iets magisch!
Same here… ons poppetje is zo makkelijk in slapen, eten, spelen.. dat ik me soms afvraag of we het wel zouden aankunnen als het tweede kindje bvb een huilbaby blijkt te zijn.. of een kindje dat maandenlang niet slaapt. Maar ja, zoals hierboven reeds vermeld, de moederliefde overwint alles denk ik.. dus gewoon afwachten en alles nemen zoals het komt. xxx