11 maand

…nog één maand te gaan en wij hebben hier een éénjarige dochter rondlopen. Slik. Hoe kan dat? Waar zijn de maanden heen? Waar is dat kleine, schattige boeleke zonder haar en zonder tanden naar toe?

Plots hebben wij een zeer actieve én zeer mobiele 11-maand oude dochter rondhossen. Ik kan niet geloven dat het al een jaar geleden is dat mijn zwangerschapsverlof in ging. Exact een maand voor je geboorte had ik mijn laatste werkdag.

Je zit letterlijk geen minuut meer stil. Rechtstaan, rondkruipen, stappen met voorwerpen, klimmen…je wilt het allemaal en liefst nog tegelijk ook. Woorden die we tegenwoordig gebruiken om je te omschrijven zijn: wild, grappig, ondeugend, nieuwsgierig en soms ook al wat brutaal. Want als er één ding is waar iedereen het over eens is: je bent ongelooflijk veranderd deze laatste weken. Waar je vorige maand nog vrij rustig was en de dingen misschien wat meet liet gebeuren, laat je niet meer op je kop zitten. Je weet wat je wil en je gaat er voor. Als jij met die fles wil spelen, moet er zeker geen ander kindje het proberen af te pakken. Vorige maand liet je de fles gewoon afpakken om dan rustig iets anders te kiezen…nu pak je ze gewoon terug….ook al is die andere een driejarige kerel die vijf keer zo groot en sterk is als jezelf (sorry Thomasje!!)

Niets is ook nog veilig voor jou: onder de zetel, op de vensterbank, tussen de kast en de chauffage…? You’ll find a way. Je tast echt de grenzen af en wil soms alleen maar de dingen doen die niet mogen. Je bent soms echt eigenzinnig en ik denk dat we niet ver moeten zoeken van wie je dat hebt.

Je gezondheid is nog altijd niet wat het moet zijn. Met een absoluut dieptepunt afgelopen weekend. Je vader was weg op mannenweekend en ik had een gezellig vrouwenweekendje thuis gepland met jou en je meter. Helaas ging dat niet zoals gepland. Je brulde twee dagen en nachten lang van de pijn. Ik dacht dat het kwam doordat je vier tanden tegelijk aan t krijgen was (je kwijlde aan 6000/uur, écht nog nooit gezien!) Maar toen je zaterdagnacht ook nog hoge koorts kreeg, besloten we toch maar naar de dokter te gaan.  Dikke vette oorontsteking nummer 4: check! Hopelijk brengt de zomer toch enkele rustigere maanden met zich mee.

Ik zie je tegenwoordig ook véél minder dan ik zou willen. Het zijn weer verkiezingen binnenkort en dat wil helaas zeggen: véél werk en lange, lange dagen. Ik kijk al zo hard uit naar rustigere tijden. Gelukkig besloten de vakbonden vandaag een algemene VRT staking te houden wat er voor zorgde dat wij vandaag een dagje samen thuis kunnen blijven. Hooray for that dus!

Op 25 mei 2010 (aka mijn 30ste verjaardag) gaf je mij het mooiste kado ooit. In de auto op weg naar huis brabbelde je plots luid en duidelijk “mama”. Uiteraard nog zonder enig besef of betekenis voor jou, maar toch, het staat genoteerd! Papa was stiekem een klein beetje jaloers, zeker toen hij het de dag erna ook duidelijk hoorde. Verder brabbel en roep je nu hele dagen lang, vooral in de auto vertel je hele verhalen. Klanken, toonhoogtes, roepen, fluisteren en vooral heavy metal stemmetjes behoren tot je repertoire. Super schattig man, ge kunt dat zelf niet geloven.

Je weegt een goeie tien kilo, kruipt geweldig goed en snel en staat héél graag recht. Ik ben benieuwd wanneer je je eerste echte stappen zal zetten. Je oefent sinds een week op het rechtstaan zonder vast te houden. Dat lukt al voor een halve nanoseconde.

Helaas is het vandaag ook een heel trieste dag. Straks ga ik naar de afscheidsceremonie van lieve, kleine Nora. Net drie maand oud en haar mama en papa moeten nu al afscheid van haar nemen. Ik vind het zo afschuwelijk oneerlijk en kan me niet voorstellen hoe ontzettend zwaar het moet zijn voor hen. Daarom zal ik je vandaag dan ook extra hard knuffelen lieve Jools. Het doet me meer dan ooit beseffen hoe blij we mogen zijn dat jij er bent.  Want ook al is het soms ontzettend zwaar en vermoeiend beyond imagination…. het is nog véél meer: ontzettend fijn en leuk en grappig en vertederend en bovenal geweldig.

You still rock my world, as you will always do.
X
mams