Tien maanden

Tien, as is: two digits!! Mijn god, wat vliegt de tijd sinds jij er bent lieve Jools.
Het is zo’n cliché, but oh so true….Het is gewoon niet bij te houden!

Tien maand ben je vandaag en dankzij jou mag ik vandaag mijn eerste moederdag vieren. Hip hoi voor ons beiden dus!

Ik schrijf dit op een voor mij (nog steeds) onmenselijk vroeg uur. Het is nu 7u06 op een zondagochtend. Normaal komen wij ons bed niet uit voor 7u30 a 8u, maar vandaag was je niet te houden. En dus zit ik hier nu deze tekst te typen terwijl je er lustig op los ramt op de grond: blokken tegen elkaar kloppen, met blokken op de xylofoon slaan, ballen in het lawaaierige activity center duwen…you love it. Je kan nog steeds super goed en flink (alleen) spelen. Uren kan je jezelf bezig houden met alles wat je maar kan vinden op je weg. Als we je een fles in handen duwen kijk je als het gelukkigste kindje op aarde om er vervolgens een dik half uur mee bezig te zijn.

Je brabbelt er ondertussen op los, maar echte woorden (buiten je eerste Kajak woord dat nu al maanden meegaat) zijn er nog niet echt te ontwaren. Je herkent en reageert wél steeds duidelijker op bepaalde baby gebaren. Toppers zijn nog steeds poes (zoeken naar), maar ook de gebaren voor drinken (mond wijd open), tanden poetsen (kei breed lachen en mond enthousiast en ongeduldig openen), tut (tut pakken en tonen), kom (komen), eten (ongeduldig beginnen zagen, ogen die paniekerig zoeken om te zien of het geen grapje was) herken je héél duidelijk, dat zien we aan je reactie.

Je kruipt overal op, onder, door en tussen. Je trekt je ook aan alles op. Tegenwoordig zet je al voorzichtige eerste stapjes. Je trekt je altijd recht om te spelen met je Fisher Prize activity tafeltje. Doordat dat ding niet super stabiel is, schuift het constant wat op en jij stapt gewoon mee. Ook enkele stappen aan onze handen blijken al te lukken.

Je ben nog steeds een lachebekje. Misschien iets minder constant dan vroeger, maar dat is dan meestal omdat je zo druk bezig bent om geconcentreerd te spelen of recht te staan.

Doordat we nu blijven doorpuffen (dokter raadt ons aan om dat te doen tot juli ergens), ben je ook relatief gezond. De nachten zijn regelmatig beter, maar ook nog (iets te regelmatig) slecht. Krampen, oog ontstekingen of andere ongemakken gooien dan roet in het eten. Maar stilletjesaan gaat het beter en beginnen de goeie nachten het te halen van de slechte. Ik kijk al zo hard uit naar het moment dat die zware nachten maar een vage herinnering uit het verleden zullen zijn.

Regelmatig toon je ons ook al een staaltje van je volhoudendheid en koppigheid. Want er zijn ook enkele dingen die je van ons niet mag doen. Helaas blijken net deze dingen allemaal tot jouw hobby’s te behoren: kruipen naar het drankbakje van Frank om het om te draaien? NEEN, dat mag niet. De kraan van het bad aanraken? NEEN, dat mag niet. Alle cd’s op de grond gooien? Wat denk je nu zelf?

De NEEN herken je maar al te goed. Je stopt, twijfelt, draait je hoofd en geeft ons je aller schattigste glimlach ooit om het dan, met je hoofd nog naar ons gedraaid toch verder te proberen. Alsof je denkt “Als ik mijn lachend kopje nu op hen blijf richten, dan kunnen mijn handen misschien toch nog het doel halen”.  Maar ik zal je moeten teleurstellen lieve Jools: we zien het toch! En we stoppen je. We zijn nogal streng moet je weten. Strenger dan ik ooit gedacht had dat ik zou zijn. Maar ik denk (hoop) dat het later zijn vruchten zal afwerpen. Van mij mag je namelijk héél veel, maar je moet toch ook weten dat er soms ook grenzen zijn. En die grenzen die tasten we nu samen af. Een vermoeiende bezigheid soms, maar we komen er wel.

Ook in de crèche merken ze jouw vooruitgang. Plots hoor je daar echt bij de groten. De baby’s interesseren je maar weinig. Je kruipt er soms letterlijk over. Samen met Daan en Malin kruip en loop je rond. Samen staan jullie héél de dag recht aan het poortje. Je amuseert je te pletter en bent nog altijd super super blij als we je afzetten. Gelukkig kom je s avonds wél als een vuurpijl op ons afgekropen om je recht te trekken aan onze broekspijpen. *smelt*

Ondertussen heb je drie échte tanden, één die er bijna is en twee die duidelijk ook op komst zijn. Binnenkort een mond vol tanden dus. Je zal er weer helemaal anders gaan uitzien. Ook je haar is in actie geschoten (joepie!) Het lijkt soms letterlijk alsof het elke nacht een beetje gegroeid is. Soms lijkt het blond, heel soms toch wat meer bruin en af en toe zelfs ros (zouden al die keren dat ik mijn haar knal rood verfde vroeger er iets mee te maken hebben??) Wat het ook zal worden: je zal er zo mooi mee zijn!!! Ik ben écht al zo benieuwd om te zien hoe jij er zal uitzien dan. Maar vooral: ik zal je zachte koppie zo missen…. Al tien maanden lang krijg ik daar namelijk niet genoeg van.

Nog twee maanden te gaan en we zitten aan je aller eerste verjaardagstaart. Een moment waar ik eigenlijk al belachelijk lang naar uit kijk. Een mooie, gezellige dag hoop ik. Al zal het ook wel wat emo zijn.

Je bent echt een geweldig persoontje aan het worden Jools. Het is écht een plezier om samen met jou elke dag je nieuwe skills te ontdekken. Je verbaast ons echt nog elke dag. Je verstaat zo veel en leert zo snel. Mocht je er ooit aan twijfelen: je bent geweldig, je bent uniek, je bent perfect zoals je bent, maar bovenal: je bent héél héél erg geliefd. Voor altijd!

Je mams.