Ik merkte wel dat het nu met een héél ander gevoel was dan een tweetal jaar geleden: rustiger, geduldiger en zelfzekerder. Ik heb er véél meer vertrouwen in deze keer, vooral ook omdat ik weet dat het technisch mogelijk is voor ons om zwanger te zijn. Geduldiger omdat we nu natuurlijk al elke dag kunnen genieten van ons eerste wonder.
Na een goed uur was het aan mij. De dokteres herkende me nog aangezien we écht wel een speciale case waren daar op t UZ. Anders dan vorige keer sprak ze hoopvolle woorden en boekte ze alvast de ene afspraak na de andere. De bevestigingspapieren rolden de printer uit en het circus was begonnen. Op 6 mei gaat ze ons geval (ivm genetica) voor de zekerheid nog’s op staf bespreken met dokter Legius. Op 27 mei heb ik een afspraak bij de vroedvrouw om mijn “starterspakket” en de nodige uitleg te ontvangen. Daarna ga ik ook nog’s langs de dokter voor een stand van zaken van mijn PCO door een echo. En zowel Sven als ik moeten nog bloed laten nemen. Samen met de vroedvrouw zullen we dan ook onze eerste échte afspraak maken. De studie rond PCO waar ik vorige keer kon instappen, bestaat helaas niet meer, daarom moet ik deze keer Clomid nemen ipv hormonen spuitjes te zetten. De fertiliteitsarts was echter zéér hoopvol en positief over onze kansen (gezien onze spontane zwangerschap vorige keer), dus ik stap mee in haar optimisme. “Zodra we je tot een eisprong krijgen, zal je wrsch zwanger zijn”, zo zei ze.
Het doel en de hoop is nu om tussen augustus en dec 2010 zwanger te zijn. Benieuwd of het ons zal lukken.
Lieve baby 2, ik ben alvast héél blij dat de eerste stappen gezet zijn. Je bent écht héél welkom! Laat dus toch maar niet al te lang op je wachten hé? 🙂
Ik kijk hoopvol uit naar de avonturen die ons nog te wachten staan.