Coolness

Lieve, super Jools,

Heb ik iets gemist? Krijg je plots krachtvoer op de boterham? Of is het enkel omdat je nu wat meer energie hebt, nu je niet meer constant ziek bent? Ik weet écht niet wat er plots veranderd is, maar je gaat plots weer aan 100 in’t uur.

Het begon vorige week al. Ik merkte plots dat je nu écht niet meer stil zit. Je rolt, kruipt en beweegt alle kanten op. En dan liefst nog de hoogte in. Je wil rechtstaan, maar dat lukt uiteraard nog niet. Je eindigt meestal in een redelijk grappige houding op je hurkje. Wat plots wel geweldig goed lukt, is het rechtop gaan zitten. Gisteren kwam ik je kamertje binnen en jij zat me breed glimlachend aan te kijken. Je was al een poosje wakker en zat lekker te spelen, rechtop, in je bedje. ZO STOER!!

Verder lijk je casting te doen voor een nieuwe reeks van Beavis & Butthead. Een hele dag door zit je namelijk te lachen alsof er net iets super grappigs te zien is. “Huhu” “Hehe”, “Huhuhu” heel de tijd! Constant! Je bent zo blij dat het belachelijk wordt. Want als jij lach, lach ik ook. Daardoor lach jij nog harder en zo gaan we maar door natuurlijk. Tis écht zo’n plezier om je in huis te hebben, ge kunt dat niet geloven zeg! Steeds meer besef ik wat een prachtcreatie jij toch bent. Ik kan mij echt niet voorstellen dat we bij een tweede nog eens zoveel “sjance” kunnen hebben.

Ook dit drukke weekend bewees je maar weer hoe’n zalig, makkelijk en blij kind je bent. We hadden zowel zaterdag als zondag een feestje met veel volk op weinig plaats. Jij genoot van de aandacht, maar kon ook braaf alleen spelen. Als je moe was, liet je je makkelijk in vreemde bedjes leggen en je sliep meteen in. Géén enkele keer deed je moeilijk en in de auto terug naar huis vertelde je hele verhalen over wat je allemaal gezien had. Helaas kunnen we er nog niet veel uit opmaken.

Ik kijk alvast uit naar je eerste stapjes en vooral ook je eerste woordjes.
Maar eerst: morgen! Ons vrije dagje samen, midden in de week…ZALIG!