8 maanden!

Lieve Jools,

Acht maand ben je al vandaag. Terwijl ik dit schrijf zit ik op het werk en jij in de creche, aan de overkant.

In je achtste levenmaand besloot je je te specialiseren in het ziek zijn en hoesten. Je maakte kennis met het puffen en aerosollen en had maar liefst zes dagen op rij koorts. Ook in deze moeilijke dagen bleef je je lieve, makkelijke zelve: de dokter mocht je onderzoeken, jij gaf geen kick. Drie keer per dag aerosol? Jij deed er een dutje bij. Er ging een hele nieuwe baby- wereld open voor ons: Neusspoelingen, koortsopname, suppo’s, puffen, antibiotica…we kennen het allemaal nu.

Je bracht de laatste dagen véél tijd door in onze armen: slapend, aerosollend, suffend en koortsig als een klein stoveke. Oh wat vond ik het soms zielig je zo te moeten zien. Gelukkig lijkt het ergste nu achter de rug. Hopelijk brengt het aankomend lentezonnetje wat verbetering. We’ve had enough now.

En dan, lieve Jools, waar ik het graag met je over zou hebben: jouw nieuwsgierigheid. I love it! Je wilt alles en iedereen gezien hebben. Komen we ergens binnen, dan kijk je meteen rond. “Waar zijn we?” “Ben ik hier al geweest?” “Wat is hier allemaal te zien?” Als we ergens zitten en er komen andere mensen binnen of in zicht dan buig je je helemaal voorover om de nieuwkomer te bekijken. Je zal hem volgen met je ogen tot hij uit zicht is. Ook in huis is niets of niemand meer veilig. Je wilt constant alles in handen krijgen om het dan uitgebreid te bestuderen. Een favoriete bezigheid is dingen tegen elkaar slagen en ook het laten vallen van dingen blijft uiterst interessant. Vooral als het dingen zijn die wegrollen en die je dus nog een heel eind kan volgen met je ogen zijn toppers.

Sinds vorige maand ontdekte je eindelijk het brabbelen en het imiteren. Als wij “bravo” zeggen, klap je in je handen. Zeg ik “kusje” dan maak je met je lippen een soort “mwah” geluidje. Ubercute, dat moet ik er niet bij zeggen. Ook je voeten beleven een ware revival als favoriete onderzoeksobject. Kousen blijven gemiddeld een vijftal minuten aan, daarna moeten.ze.echt.uit! In de auto, op de speelmat, in het park, in de zetel…je laat tegenwoordig een spoor van kousen achter.

Het kruipen en steeds willen rechtstaan heb je even gelaten voor wat het is. Je was vaak ook te ziek om er veel energie voor te hebben denk ik. Waar je een paar maand geleden niet tegen te houden was met het rechtstaan weiger je het nu resoluut. Heel vreemd eigenlijk. Als we je nu willen rechtzetten weiger je je voeten te zetten. Misschien toch maar eens aan K&G vragen of dit normaal is?

Met al dat gebrabbel én je nieuwsgierige aard is het nu écht wel overduidelijk: je bent ook mijn dochter. OEF! We begonnen al even te denken dat je gewoon een vrouwelijke cloon was van je papa.

Je weegt nu rond de 9 kilo en een hoop kleren zijn plots te klein geworden. Je doet het dus héél goed. Je blijft de queen of groenten- en fruitpap. Je eet super graag en lust eigenlijk alles.Ondertussen eet je nu ook al boterhammen met confituur en af en toe een koekje. Super gezellig is dat trouwens: wij, samen aan tafel, een boterhammetje aan het eten. Meer moet dat voor mij niet zijn.

Een nieuw favoriete Jools moment is trouwens het afzetten in de creche. Ja, het klinkt raar, maar toch is het zo. Zodra we daar binnenkomen word je al super blij. In de lift kijken we dan samen in de spiegel en elke keer opniew vind je dat ge-wel-dig! Zodra we voor de deur staan van het baby verblijf word je helemaal wild. Je wappert met je armen en kan niet wachten om binnen te gaan. Als ik je neerzet bij de andere kindjes begin je meteen te spelen om na een paar seconden toch nog even op te kijken en me een super brede glimlach te geven. Elke keer opnieuw smelt ik gewoon. Ik ben zo blij dat je het goed hebt daar!

Vanmorgen deed je ook nog iets opmerkelijks! Ik kwam je s morgens halen uit je bedje en je zat zo goed als recht. Van lig positie naar rechtzitten! Helemaal alleen….How cool is that? Ik geef het toe, je was er nog niet helemaal, maar toch écht wel zo goed als. Net toen ik binnen kwam, probeerde je je aan de spijlen van het bed helemaal recht te zetten. Ik kwam dus net op tijd binnen. OEF! Na het val incident eerder deze maand willen we zo’n dingen toch liever vermijden. Het vallen van babies is namelijk niet goed voor een moederhart, zo blijkt.

Ik ben nog altijd (en steeds meer) ZO blij dat je er bent. Je bent gewoon de beste baby die we ons ooit konden wensen! I think you rule!

Love,
Je mams