Puzzel en cirkel

Kent ge dat?

Zo van die dagen of weken waarin er iets (een babysituatie) niet is zoals het zou moeten of zoals het ooit al wel was.

Slechte nachten bijvoorbeeld. Eerst sliep je baby helemaal goed door en dan ineens niet meer. Gedaan ermee. Terug 6x opstaan per nacht. Wenen en schreeuwen en onrustig zijn ‘s nachts.

Door uw hoofd gaan direct allemaal scenario’s: ’tis omdat ze ziek is, omdat het kouder is, omdat het dit is of omdat het dat is. Je probeert dus te vinden wat het is en omdat je nogal weinig feedback krijgt van zo’n baby lijkt het wel een puzzel.

Je gaat de baby warmer kleden en de nacht is nog even verschrikkelijk. FOUT puzzelstukje dus
Je geeft de medicatie overdag een keertje minder zodat je het ook ‘s nachts, op het moeilijkste moment nog’s kan geven. De nacht gaat iets beter. Klein puzzelstukje juist, hoera.

En zo gaat het maar verder.

En dan ineens vind je de oplossing. Je hebt iets gedaan waardoor de rust plots wederkeert, alsof het nooit anders was. Alsof de voorbije maand een nachtmerrie was.  En op het moment dat je ontdekt wat de oplossing was, vallen alle puzzelstukjes in elkaar. Zelfs die waarvan je dacht dat ze er niets mee te maken hadden. En als je naar de oplossing kijkt, snap je maar  niet dat je er zo lang over gedaan hebt om die puzzel te maken.

Vandaag heeft Jools voor het eerst sinds meer dan een maand nog’s gewoon doorgeslapen!! Van 20u-8u.
De puzzelstukjes die daar toe bijgedragen hebben waren:
– de goede medicatie van de dokter voorgeschreven krijgen
– ‘snachts een flesje water geven op de huilmomenten (uitgedroogde mond door verstopte neus! Thanks mam voor de tip! Dat ik daar nu écht niet zelf op gekomen was?!)
– een gesneden ajuin naast haar bedje
– en dan vooral: meer eten overdag!

Het was lief die plots opperde dat het soms wel leek alsof ze gewoon honger had. En dus begon ik er op te letten, en ja nu hij het zei: ze jammerde inderdaad wel een beetje na haar ochtendfles. En ook na de fp huilde ze de laatste tijd regelmatig. Omdat Jools al van in het begin zo’n goeie eter was, kreeg ze meteen al redelijk grote porties. Hetgeen ze nu eet staat ongeveer gelijk met wat in de boekjes staat met wat ze moet eten op deze leeftijd….Alleen eet zij die porties nu al drie maand ongeveer. Dus is het eigenlijk helemaal niet onlogisch dat die porties ook wel’s aangepast moesten: ze is véél actiever nu ze het huis rond kruipt en nu ze drie keer per week haar ogen uitkijkt in de crèche.

En dan kwam er het andere puzzelstukje, het gene waarvan ik niet wist dat hij bij deze puzzel hoorde. De crèche had ons namelijk al gemeld dat Jools op een hele maand amper bijgekomen was. Op de vier a vijf weken dat ze daar nu gaat, was ze maar één keer bijgekomen. De andere weken had ze telkens gewicht verloren.

En dan komen we bij de volgende stap: SHULDgevoelens! Waarom deden we er toch zo lang over om die puzzel samen te stellen? Waarom hadden we niet eerder door dat het honger was (uiteraard in combinatie met haar ziek zijn) die onze Jools wakker hield, onrustig maakte….? Heeft dat arme popje een maand lang honger gehad? En ga zo maar door….

En daarmee is de cirkel rond.

Blijkbaar is het wel iets typisch voor “nieuwe” ouders, dat schuldgevoel.

Gelukkig kregen we op de redactie het boek “Een verpletterend  gevoel van verantwoordelijkheid- Waarom ouders zich altijd schuldig voelen”. Ik denk dat ik het toch maar’s ga lezen vandaag! Als ik er goede tips in vind, dan leest u het ook!

Maar dus: om op de vraag terug te komen. Hebben jullie dat ook soms, van die puzzel en die cirkel?