…Men belle een ongeruste moeder en zegt:
Andere: “Ja mevrouw, tis om te zeggen dat de resultaten van het DNA onderzoek binnen zijn”
Ik: Hart gaat sneller kloppen: “ah, ja?”
Andere: “ja, dus de professor heeft mij gezegd dat ik u een consultatie moet geven, dus dat ge eens moet langskomen”
Ik: “Oei, is dat dan teken dat het slecht nieuws is?”
Ander: “Dat weet ik niet mevrouw”
Ik: acute stressaanval: “euh, ok, en wanneer mag ik dan komen”
Ander: ” 29 januari mevrouw”
Dolletjes….Want daar gaat die mind dan hé: Waarom moet ik langsgaan en zegt zij niets aan telefoon?? Ze gaat mij toch niet laten komen, gewoon om te zeggen dat het niets erg is??? Of wel? Gewoon om mij nog’s zoveel euro’s aan te kunnen rekenen?? Allé ja, gaat het?! Op zo’n moment duren die paar weken pokkelang natuurlijk!!
*Fast Forward*?
Ik weet totaal niet over wat het gaat eigenlijk (ik lees nog niet belachelijk lang he:)) maar ik hoop dat het niet te ernstig is. Ik zou toch ook even verschieten
Voor de korte samenvatting: http://mijnblogspotishier.blogspot.com/2009/12/december.html
Oh ik heb dat ook al meegemaakt, verschrikkelijk. Nagelbijten tot je het resultaat krijgt. Ik hoop met jullie mee op een goede afloop! Heel hard!
Dat is inderdaad nog tergend lang. Eventueel eens terugbellen en vragen dat ze je contacteren als er plots een afspraak vroeger wegvalt?
En dat die aan de telefoon niets mag of kan zeggen, zal effectief zo zijn, ook bij goed nieuws.
Maar ik zou ook sterven van de zenuwen :s
Oesje, niet leuk, nee! Zal hopelijk wel de normale gang van zaken zijn, zeker? Heb ook al iets in den aard meegemaakt. Ze moeten ergens hun geld halen, he! 😉 Ik hoop voor jou dat het snel de 29ste is. Voor mij persoonlijk mag de tijd heeeeeel traag gaan. 😉
Ma zeg, ik zou terug bellen en eisen op een vroegere afspraak, echt waar! Ik duim voor jullie mee hoor!