Crap!

Man, het leven kan moeilijk zijn!
Zonet belde de buurman aan, blijkbaar hadden ze een pakket voor ons bij hem afgeleverd. Hij duwde een super grote doos onze gang in. Ik zat namelijk met een slapende Jools in mijn armen (remember haar sprongetje waardoor ze enkel in mijn armen rustig is en wil slapen) En nu zit ik hier dus, met een slapende Jools op mij te staren naar de doos! Want zo groot is ie dus…te groot om open te maken met een baby in de armen.

Hopelijk is het snel zes uur, want dan zal Jools willen eten en dan, dan kan ik eindelijk in de doos duiken!! Postpakketten rulen toch zo hard hé!!