Een jaar geleden stonden wij vandaag in t UZ Gasthuisberg om bloed te laten nemen. Eindelijk konden we (opnieuw) met de behandeling starten. Morgen zouden ze me bellen om te zeggen welke dosis ik me dagelijks moest inspuiten. Morgen, om 13u51 kreeg ik echter een héél andere telefoon: “Mevrouw, u hoeft helemaal niet te starten. U bent kei zwanger! Ongeveer 6,5 week schatten we”.
Langs één kant kijk ik er naar uit: terug onder de mensen komen, me op iets kunnen concentreren, iets tot een goed einde brengen (zonder dat het dan over pampers of voedingen gaat) en weer elke dag iets anders.
Op andere momenten ben ik iets minder enthousiast. Je verbaast me tegenwoordig bijna dagelijks met nieuwe skills, geluidjes, reacties… Ik mag er niet aan denken dat ik binnenkort niet meer de eerste zal zijn die deze dingen zal opmerken. Of als ik bedenk dat je binnenkort je typische eigen zalige geurtje zal kwijtspelen. Want dan kom je thuis en ruik je naar andere mensen… Andere mensen zullen je troosten als je het moeilijk hebt en lachen als je iets grappigs doet….Brrr….Ik ga je moeten delen en dat zal me wel zwaar vallen.
Maar toch: ik denk dat je er écht wel klaar voor bent. Je wordt blij van andere mensen en enthousiast bij andere kindjes. Je wil kijken, spelen, leren en dat zal je daar zeker kunnen doen.
Gelukkig hebben we nog anderhalve maand waarin je me kan verbazen, laten lachen, wenen en geeuwen…Anderhalve maand om je zalige geurtje voor eeuwig in me op te nemen en je zachte kopje te strelen en te kussen zoveel ik kan.
helaba! Ik heb net hetzelfde gevoel… gisteren moest ik keihard bléren om iets op tv! Twas iets over kinderdagverblijven en al de kinders waren aan het wenen 🙂 khad echt zo’n visioen van mijn Elise die aan het wenen zou zijn en niemand die zou tijd hebben of zin hebben om haar te troosten! Ik moet maar 1 februari terug beginnen werken en kben er nu al hard over aan het stressen.. en tis gewoon nog meer of twee maand! En bij u nog zes weken, daz toch nog lang hé, bijna nog de grote vakantie! Geniet nog maar van elk momentje 🙂 Gaan jullie snel voor een tweede gaan?
arhheheheheh, gij hebt gewoon geteld hoeveel weken ik nog “maar” heb!!! ZES?! Dat klinkt kei veel minder dan ik dacht??? arrhrhrhrhrhghghghg
:-((((
Ik had zo graag uwe kop gezien toen ze zeiden dat je zwanger was. Dat moet goud waard geweest zijn 😉
En ik kan alleen maar zeggen dat Maya het leuk vindt bij de onthaalouders. Ze vindt (de aandacht van) de andere kinderen leuk en als ze de onthaalouders of hun kinderen ziet, begint ze onmiddellijk te lachen. Dus hopelijk is dat bij Jools ook zo, maar dat zal wel…