(s)CRAP

Wat een eer, wat een eer. Ik kreeg zo maar even een award, van niemand minder dan Liezelmoedertje dan nog! Wat fijn om te horen eurgh lezen dus.

Bedoeling van de award is dat je eerst degene bedankt van wie je hem kreeg en dan 10 dingen vertelt over jezelf. 10 dingen die nog niet meteen aan bod kwamen in je blog bijvoorbeeld. Dus onder het motto: u vraagt, wij draaien zal ik eens zien hoe ver ik geraak.

Wist je dus dat…..*tromgeroffel*

* Ik deze blog al een redelijke tijd heb, maar ik hield hem in den beginne nogal privé (beetje raar msch voor een blog, maar kom!) Ik vind het gewoon een super makkelijke manier om een soort van dagboek bij te houden. Ik had echter niet meteen de behoefte aan mensen die mee zouden lezen. Ik stelde de blog dus zo in dat je er enkel toegang toe had na een uitnodiging. Ik verstuurde echter geen enkele uitnodiging. Zo had ik dus mijn privé, online dagboek, lekker handig dus. Pas na de geboorte van Jools maakte ik hem openbaar.  Ik vind het dan ook super leuk om reacties te lezen.

* ik al in volgende landen geweest ben: Australie, Taiwan (op weg naar Australie) Frankrijk, Duitsland, Kroatie, USA (San Fransico, New York, Philadelphia, Washington, Boston, Cape Cod), Chili, Italie, Turkijke, Spanje. En dat ik er daar graag nog héél veel aan zou willen toevoegen. Nog op het verlanglijstje staan: Costa Rica, Thailand, Nieuw Zeeland en ook nog: Australie met Sven

* Ik super happy word van “naar de Albert Heijn* gaan. Serieus! Bapao’s, bananenkwark, fruithagelslag, gebraden vegetarische boterhamworst,…..Bring it on!!!!

* ik ook super graag naar de zoo ga, liefst met een paar uitgeleende kids. Meestal ben ik wel het meest enthousiaste van alllemaal. Maar coole beesten rule!

* ik voor t moment al bijna 5 maand thuis ben (één maand voor en bijna vier na de bevalling) Het totaal zo lang nog niet aanvoelt. Ik heb mij dan ook écht waar nog géén seconde verveelt. Dit tot mijn eigen grote verbazing. Véél heeft natuurlijk ook te maken met het zalige weer dat we gehad hebben, de gemakkelijkheidsgraad van baby Jools en het feit dat nog drie vriendinnen ook in bevallingsverlof zitten. Ik pas in januari terug ga werken, dus ik heb gelukkig nog even te gaan. Soms kijk ik er al gigantisch naar uit, soms kijk ik er gigantisch tegen op. Ik vermoed dat ook dit wel normaal is.

* ik, als alles goed gaat, donderdag voor de allereerste keer naar de naailes ga. Ik niet goed weet wat ik moet verwachten. Ik hoop dat het leuk, tof, spannend en haalbaar zal zijn. Meer nieuws, ongetwijfeld later.

* wij al 7 maand in ons huis wonen, 7 maand zonder gasaansluiting dwz 7 maanden zonder chauffage (wat vooral dezer dagen een probleem aan het worden is) en vooral ook 7 maanden zonder kookvuur. Wij koken dus al 7 lange maanden op zo’n onnozel elektrisch vuurtje met twee kookplaten, waarvan er één dan nog kapot is….Om je voor te stellen hoe dat is, daag ik je uit om vanavond eens een voedzame maaltijd te koken op één vuurtje: niet twee, zeker geen drie, maar één! Lang dat dat dan duurt man! Om maar een voorbeeld te geven: Eerst het water koken (duurt ook al belachelijk lang op zo’n vuurtje) dan twintig minuten de rijst laten koken (en ondertussen kunt ge dus NIETS anders doen), dan de groenten in de wok, dan het “vleesje” bakken en dan alles bijeen kappen, want die rijst is ondertussen al lang koud natuurlijk….

* ik al iets langer dan 4 jaar vegetarisch eet. Al moet ik wel toegeven dat ik tegenwoordig “genen echten” meer ben. Sinds ik zwanger was, eet ik terug vis. Niet omdat ik dacht dat dat nodig was, of beter voor de baby, gewoon omdat ik er écht zin in had. Ik had er ook niet echt een probleem mee, want ik was nooit zo’n hardcore vegetariër vol zware principes. Ik werd vegetariër omdat ik mij daar gewoon beter (meer energie…) bij voelde, lekker at….Na verloop van tijd vond ik het ook wel super tof voor die beestjes die dan niet moesten sterven enzo. Maar tis dus niet zo dat ik een vat vol gewetensproblemen en schuldgevoelens was omdat ik weer vis at.

* ik zwanger zijn écht niet leuk vond. Ik was eerst vier maand kots en kotsmisselijk (letterlijk), kon begot  niet eens de boodschappen uitladen in de frigo of bij het ontbijt de boter uit de frigo nemen, zonder naar de WC te spurten. Daarna viel het een maand of twee wel mee, maar de laatste maanden was de fun er ook wel af: eigen kousen bijna niet meer kunnen aandoen, voeten zo opgezwollen dat ge bijna geen enkele schoen meer kon aandoen, baby onderdelen die zo verspreid zaten dat het pijnlijk werd (ik had op t einde vaak het gevoel dat die baby écht gewoon TE groot was)  en vooral ook nog: elke dag kei hard het zuur…not my idea of a fun fun time. Volgende keer misschien toch maar een draagmoeder overwegen?

* Sven en ik elkaar leerden kennen op het werk. En ik ben er nog altijd heilig van overtuigd, dat moesten wij elkaar op elke andere manier leren kennen hebben, dat wij dan nooit of te nimmer een koppel geworden zouden zijn (wat een constructie!) Thank god for reality tv dus (neen, wij waren geen kandidaten aan Expeditie Robinson ofzo), wij werkten mee aan het programma, want Sven & ik, wij werken alle twee “voor den tv”.

Et voila, dat zijn er tien. En ik die dacht dat het moeilijke stuk er nu op zat…..Maar neen, nu moet ik nog 9 andere blogs vinden die nog geen award hebben gekregen;…

Bij deze, blogs die ik zeer gaarne lees: Jools’ vriendinnetje Maya, Kruimels (ongelooflijk, zij heeft er nog geen ontvangen?? Ofwel doet ze er niet aan mee?), Tales From the Crib, Pulp and Non Fiction, Kerygma, klein konijn. De andere die ik ook graag lees, hebben dit lijstje al prijken op hun blog, dus this will be it!