Zoals mister E het zo mooi verwoord…..Het zijn moeilijke dagen mijn lieve Jools.
We rollen vlekkenloos van het ene probleem in het andere en een echte oplossing lijkt soms alleen maar verder af.
We begonnen met een koemelkallergie die jouw eeuwig optimisme kwamen verstoren. Gelukkig waren we er al bij al nog vrij snel bij, dus schakelden we over op andere voeding. Helaas kreeg je van deze voeding dan weer last van reflux. Dus probeerden we Nutriton om de papjes dikker te maken. Hier kreeg je ongelooflijke krampen van. Dus stopten we, het ging weer even beter tot de reflux je humeur weer kwam verpesten. En nu zitten we op Gaviscon. Helaas gaat het alleen maar van kwaad naar erger waardoor je nu niet alleen meer schreeuwt tijdens de voeding, maar ook er tussen heb je geregeld last van een schreeuwuurtje. Huilen is het niet. Je schreeuwt alles bij elkaar. Vandaag rolden zelfs voor het eerst de tranen over je gezichtje.
Gisteren had je een krampenaanval en was doodop van het geschreeuw. Toch kreeg ik je niet rustig. Ik stond met jou in de keuken en doofde alle lichten. De enige verlichting was het lichtje van de oven. Ik wiegde je heen en weer op de tonen van Jack Johnson en zag hoe je eindelijk kalmer en meer ontspannen werd. Tot je uiteindelijk in slaap viel. Jack always does the trick! Zou het dan toch echt werken, vroeg ik me af?
Al vanaf ik zwanger was, lette ik er op dat ik bij extreme chill situaties steeds dezelfde muziek opzette (Jack Johnson dus, maar ook Universal Mother van Sinead O Connor en Eels) In bad, in de zon, in de file…Elke keer als ik me chill voelde stond deze muziek op. Ook tijdens mijn bevalling werd dit mijn soundtrack. Ik hoopte dat je daardoor misschien zou merken dat het ok was, ook al kromp heel je wereld samen om je er uit te schoppen. Het hielp mij alleszins door de lange, lange nacht en dag. Of het er iets mee te maken heeft, weet ik niet (en betwijfel ik ook), maar toch: Jack did it yesterday en daar kunnen we alleen maar blij mee zijn.
Nog mensen die een bevallingssoundtrack hadden?