If it aint broken dont fix it!

Lieve Jools, i’ve learned my lesson well: never (nee, NOOIT!) mess with a baby’s feeding if there aint a problem!

Omdat we eigenlijk nooit echt getest hadden (zoals de dokter wel aanbevolen ha) of het nu echt wel degelijk om een koemelkallergie ging, besloot ik maandag om het eens te proberen. We moesten nog’s even terug naar de gewone voeding om te zien wat het gevolg zou zijn.

Dus daar gingen we. Vol vertrouwen, want ik dacht stiekem dat het dus gewoon krampjes geweest waren die jou deden schreeuwen.  Helaas pindakaas. Sinds maandag kreeg je weer gewone voeding en eerst leek alles goed te gaan. Tot het er weer stilletjes in kroop: je schreeuwde tussen alle voedingen door van de pijn. Ik wiegde je, suste je, deed wat ik kan en kreeg je steeds weer stil. Helaas duurt het even voor al die “foute” voeding weer uit je systeem is en daardoor sta ik al twee dagen na elkaar op, denkende: “this was the worst night EVER”. Zo ook vannacht.

Samen een potje huilen, kan goed doen zeggen ze dan. Maar veel goed deed het me toch niet. Zo samen in het donker, jij schreeuwend van de pijn, ik snikkend uit onmacht. Let’s never do this again, shall we?
Gelukkig kregen we je na meer dan een  uur toch gesust en toen ik je vanmorgen uit je bed kwam halen, was dat zoals altijd: met een mega super smile op je gezicht. Jij was weer je gelukkige zelve, ik ook…alleen met nog iets diepere wallen dan voorheen.

Koemelkallergie it is dus.