– als we besluiten een verandering in aanpak te gaan doen (bijv: een voeding minder geven, letten dat je ook leert om op jezelf in slaap te vallen…), dan ben je altijd “down with the program”. Je gaat in alles mee “alsof het altijd al zo geweest is”, alsof je begrijpt wat het plan is.
– als we ‘s morgens vroeg héél stilletjes in je kamer komen checken of alles goed met je gaat (omdat het al zo lang stil is bijv) dan verwelkom je ons met the biggest smile ever seen on a baby en lig je vrolijk te spartelen en te spelen met je knuffeltjes…Hoe cool is dat toch niet van jou?
– als ik onnozele bekken of geluidjes voor je maak, lach je ZO schattig (die ogen!!) like i’m the funniest person you’ve ever seen (wat in jouw geval misschien nog wel echt kan kloppen, maar toch)
– als je weent omdat je een vuile pamper hebt, dan slaat het wenen meteen om naar lachen van zodra we je nog maar op de verzorgingstafel leggen. No drama for you: het probleem wordt aangepakt, now on with the laughing
– en als je weent en je meent het echt dan zal IEDEREEN het geweten hebben. Je weent zo luid, ik denk dat zulke decibels écht nog nooit gemeten zijn uit een babymondje. En ook dat, mijn lieve Jools, vind ik héél cool van je! Zoals vannacht: je weende, we twijfelden even of het honger was of niet, dus namen we je mee naar onze slaapkamer. Omdat je merkte dat we je boodschap niet goed begrepen, stak je nog een tandje bij: plots zaten we precies in een discotheek. De babyfoon, die in de kamer er naast stond (!) pikte jouw gebrul op wat voor blauwe lichtstralen op onze parent unit zorgde! En ik, ik kon allleen maar (stiekem) lachen en denken: you are so cool!
-als je eet houd je nog altijd heel stoer en vastberaden je vuistjes voor je. Je eet (zeker nu we ook echt wachten tot je honger hebt) met zo’n serieux, like: must finish job! Hard day at work!
you rule, you rock, i’m SO happy that YOU are MY baby