1 Maand

1 maand, 4 weken, zo lang ben je nu al bij ons. Lieve, lieve Jools.
Je bent zo (!) schattig dat ik je soms echt zou kunnen opeten! Seriously, je hebt écht geen idee hoe verliefd ik vandaag (en andere dagen) op je ben!! Ik ben écht zo blij dat je er eindelijk bent, ik kan het soms niet geloven.

We moesten vele, lange (en soms heel pijnlijke) maanden op je wachten. Rond ons werd iedereen maar zwanger alsof het niets was en wij kregen alleen maar meer slecht nieuws, zo leek wel.

En toen, tijdens al dat wachten, kregen we plots heel verrassend nieuws: jij besloot dat het nu lang genoeg geduurd had en kondigde jouw komst aan. De maanden die volgden waren druk en zwaar (huis kopen, verhuizen, verbouwen, nog’s verhuizen naar Jeroen & Jess (wegens onbewoonbaar huis na de werken van de Polen) en de verkiezingen (waar ik de maand voor je komst voor werkte op de VRT) Zo kwam het dat ik eigenlijk niet zo veel met de zwangerschap bezig was als ik verwacht had. De maanden gleden bijna ongemerkt voorbij en plots was het zo ver: Juli. We telden af naar 7 juli, maar jij besloot nog twee dagen te wachten.

Tot de 20ste week zwangerschap gingen we op controle in het Gasthuisberg. Daar wouden ze ons goed in de gaten houden door onze voorgeschiedenis. Maar op elke echo kregen we gelukkig goed nieuws: alles verliep volgens plan, jij deed het goed! OEF!

Ik dacht er al héél lang aan, maar vanaf de 20ste week zwangerschap hakte ik de knoop door: vanaf dan gingen we op consultatie bij Annemie (Inion) in haar geboortehuis Isis. Ik kende haar van mijn werk bij VT4, De Bevalling en wou graag daar proberen te bevallen.

In het begin nog met wat twijfels, maar na elke consultatie werden die twijfels kleiner en kleiner. Annemie is zo geweldig, kan je zo’n vertrouwen en rust geven. Ik ben écht zo zo blij dat ik het aandurfde om al bij jou, mijn eerste baby, daar te bevallen. Veel mensen keken mij er raar voor aan (“zonder epidurale??!!!”), maar hey, that’s me! I live my life in my own way (en hopelijk doe jij dat later ook!) Het was een super goeie ervaring daar en ik zou het zo opnieuw doen!

Afin, ik laat me even afleiden, maar 9 juli was het dan eindelijk zo ver: we konden je eindelijk in onze armen sluiten. En nu zijn we gewoon al een hele maand verder. Ik kan het amper geloven.

Tot nu toe ben je een super makkelijke baby: je slaapt veel en weent enkel als je wil eten….Maar dan moet het wel heel rap gaan, geduld heb je op zo’n moment niet. Ik vind je geweldig schattig als je zo kwaad bent, vol vuur en kracht schreeuw je het hele huis bij elkaar. Je hebt ook al veel lichamelijke kracht, want al van in het begin kan je je hoofdje vrij goed opheffen.
Soms lach je al, al zijn dat nog maar grimassen (zeggen ze, want sinds kort lijkt het soms toch écht al een reactie op wat we doen of zeggen) en vannacht heb je zelfs voor t eerst (twee maal) gelachen met geluid: ZO schattig!! Ik kan al niet wachten tot je écht kan lachen.

Borstvoeding ging iets minder goed: jij bleek een natuur talent, maar was helaas nooit voldaan. Al snel kwamen er flesjes aan te pas en nu zijn we dus aan het overschakelen! Voor jou is alles goed, zolang je maar (snel) eten krijgt als je honger hebt.

En het cliché is waar: nu je er bent lijken het lange wachten en de vele tranen héél ver weg. Ik ben nu zelfs een beetje blij dat het zo gegaan is, anders was het nooit jij geweest die nu in onze armen lag. Natuurlijk zouden we het nooit geweten hebben, maar ik ben zo blij dat jij toen voor ons gekozen hebt….i wouldnt have wanted any other baby then you.

Mijn lieve Jools, ik kijk al uit naar onze tweede maand samen en hoop dat er nog héél veel mogen volgen natuurlijk!

Things to remember/ dingen waar ik door smelt:

– uw “eetsmoeltje”, als je wil eten (vooral bij de borstvoeding dan) trek je het allerschattigste gezichtje! Elke keer (hoe diep in de nacht het ook is) smelt ik volledig: met je zoekende mondje en je wenkbrauwen omhoog ga je in het rond met je gezichtje op zoek naar een voedselbron, too cute voor woorden gewoon!!
– hoe je je handjes tot vuistjes maakt en braaf onder uw kin legt als je een flesje krijgt
– hoe illegaal zacht uw koppeke toch was die eerste twee weken, niet normaal!!!